“Enjooooooy and f*ck the system”
Deze zin gilde ik vaak keihard uit volle borst mee in de auto luisterend naar het radioprogramma “De Staat van Stasse”. Deze eindtune klonk na een na lange dag werken met aansluitend in de avonduren extra zzp-uurtjes als therapeut gemaakt te hebben.
Mensen die mij kennen weten dat ik meer een conformist (of makkelijker: iemand die zich aanpast) ben dan een rebel. Dus deze zin past eigenlijk helemaal niet bij me. Achteraf bekeken, was het vooral dat ik dit naar mijn eigen systeem gilde… Het systeem van “doen wat er gevraagd wordt”, graag iedereen te vriend houden, de angst voelen om echt voor mezelf te beginnen. Misschien ken je dat wel?
Doordat ik het geluk heb, dat ik in intervisiegroepen zit en regelmatig de hulp kan inroepen, werk ik nu helemaal voor mezelf en vind ik het belangrijk ook anderen hierin te ondersteunen om hun dromen na te jagen.
Mocht jij ook de behoefte voelen om keihard te gillen “Enjoy and f*ck the system” of iets in die trant? Wie weet moet je dan ook bij jezelf ten rade gaan… en kijk dan meteen even op mijn website gripopjeloopbaan.nl
Www.Gripopjeloopbaan.nl
Nestdölleke. Zo noemde mijn vader me vroeger altijd liefkozend. Waarschijnlijk omdat ik het jongste in het gezin ben. Als ik terugkijk gaf het me altijd een heel geborgen gevoel en het had voor mij een betekenis als lief, klein, schattig, niet te moeilijk… Ergens wel een fijn gevoel natuurlijk. Maar wat gebeurt er als je vervolgens altijd in de rol van nestdölleke blijft? Niet alleen thuis maar ook op school en later op je werk?
Tijdens de training “Grip op je loopbaan” leerde ik een gezellige dame kennen. Zij werd thuis het “‘t kuikentje” genoemd. Voor haar stond het kuikentje voor vrolijkheid, niet al te ingewikkeld doen, niet te serieus doen. Lekker fladderen en aanpakken zoals de rest.
Later in het werk was zij dus ook de vrolijke dame die alles wel oploste, de leuke klussen, minder leuke klussen, ze bracht gezelligheid in het werk, een vrolijke frans en iedereen kon bij haar terecht etc. Eigenlijk helemaal niets mis mee, toch?
Het veilige nest verlaten
Tot het toch ergens begon te knagen bij dit kuikentje, dit nestdölleke. Ze nam een break, nam een loopbaanbegeleider in de arm en ze kwam naar mijn training. Hier ontdekte ze dat ze een verlangen had om meer voldoening uit haar werk te halen. Ze wilde meer verantwoordelijkheid krijgen én nemen in nieuwe rollen. Al hoort ze haar moeder nog zacht zeggen in haar oor: “Ach, dat is toch niet nodig meisje? Doe toch lekker gezellig, maak het jezelf toch niet zo moeilijk.” Super lief bedoeld natuurlijk, maar dit kuikentje wil meer. Ze voelde tijdens de training dat ze de weg van meer weerstand in wilde slaan, meer risico wilde nemen. Maar dat het soms niet zo makkelijk gaat en dat ze wellicht scheve gezichten zou gaan krijgen. Hierin is ze niet loyaal zijn aan haar moeder en dat kan voor een kuiken nogal spannend zijn.
Uitvliegen naar een nieuw avontuur
Het besef kwam: ze gaat het warme nest verlaten, waar ze altijd de rol van het vrolijke kuiken speelde. Ze wil nu een baan waar ze gaat leidinggeven en coachen. Dus ze gaat niet meer banen aannemen waar ze zo gewaardeerd werd om haar “kuiken”-kwaliteiten. Ze wil uit dat nest en voelen hoe het is om op eigen benen te staan. Dus ook de andere kwaliteiten die ze heeft ontdekken en laten zien. Ze heeft mensen om haar heen gevonden die haar stimuleren om meer risico te nemen en te gaan voor de baan die ze nu duidelijk voor ogen heeft. Het kuiken vliegt uit, met vallen en opstaan.
#uitvliegen #keuzesmaken #persoonlijkleiderschap #loopbaan
Nestdölleke
Van kuiken-kwaliteit naar persoonlijk leiderschap
Gripopjeloopbaan.nl
Wat ben ik een sukkel!
Ze is al even in traject bij me en vandaag zei ze: “Ik vroeg je laatst wat ik hier nu eigenlijk doe op deze aardkloot. Ik ben een sukkel en wat heb ik nu toe te voegen”. Blijkbaar heb ik toen gezegd dat ik geloof dat iedereen hier iets te brengen heeft op deze aardbol; zolang je maar op zoek gaat naar waar jij blij van wordt en een omgeving zoekt waar jij goed functioneert. Dat is dan ook meteen wat jij te brengen hebt op de plek waar je het te brengen hebt. Het is niet groter dan dat. We hoeven niet de hele wereld problematiek op onze schouders te nemen. Zelf geloof ik dat als iedereen deze taak serieus op zich neemt, dat de wereld er een stuk mooier uitziet.
Deze uitspraak heeft haar aan het denken gezet en het heeft haar dus de moed gegeven om door te gaan met haar werk (wat beneden haar niveau was maar weer een startpunt was na een half jaar met paniek aanvallen thuis te zijn geweest) en de sessies. Nu kan ze al meer en meer geloven dat ze een powervrouw is (en geloof me; dat IS ze alleen dat ziet zij zelf nog niet). Hierdoor is ze nu doorgegroeid naar een senior functie in haar werk en ze mag een opleiding volgen waar ze helemaal blij van wordt. Ze kan het zelf nog niet altijd geloven maar langzaam beweegt ze van “sukkel” naar powervrouw.
Vaak mijmer ik even na en nu ook weer. Want mijn god wat voel ik me soms een enorme sukkel en ik kan ook denken “jeetje wat zit ik hier nu te doen”. Dan ga ik na hoe zij hier binnen kwam en hoe ze nu is. Niet dat ik daar nu helemaal verantwoordelijk voor ben, want zij zet de stappen, maar ik heb haar toch op weg mogen helpen en mogen inspireren. Dan kijk ik naar wat er wel goed gaat in plaats van naar alles wat ik droom en wat er nog niet is.
Hoe zit het met jou? Voel jij je wel eens geblokkeerd door jouw overtuigingen? Laat jij gedrag zien waarvan je weet dat dit niet meer werkt? Of wil je simpelweg gewoon weer even de tijd nemen om na te gaan welke vervolgstappen je wilt in je carrière? Doe mee met de twee daagse retraite “gripopjeloopbaan" op 20 en 21 oktober. Interesse? Bel me of stuur een bericht naar 0612546418 of schrijf je in via deze website en ik neem contact met je op.
Loyaliteit en Burn-out
Dezelfde werkgever, dezelfde functie en toch niet meer helemaal gelukkig!
Een ervaren communicatiespecialist had een functie waarin ze al jaren haar creativiteit kwijt kon, zelfstandig kon werken en meters kon maken. Echt, ze was hier helemaal in haar nopjes!
En nu, zit ze in een burn-out …hoe kan dat?
Een andere leidinggevende en een andere koers. De afdeling communicatie moet meer planmatig gaan werken; minder uitvoering, meer strategisch.
Marieke (laat ik haar zo noemen) probeert zich in deze nieuwe rol aan te passen omdat loyaliteit hoog in het vaandel staat bij haar. Maar langzaam, zonder dat ze het door heeft, valt ze regelrecht in een burn-out…hoe kan dat nu? De context is veranderd en ze heeft geprobeerd mee te bewegen. Maar daarmee bewoog ze zich weg van zichzelf…van dat waar ze juist goed in was en blij van werd.
Het gebeurde zo automatisch, zo onbewust want ze wil alles gewoon goed doen zodat het goed gaat met het team en de werkgever. Dit kent ze van haar thuis in haar familie. Hier was heel veel onrust in haar jeugd en ze werkte als kind hard om het goed te houden met haar ouders en met haar broers en zussen. Kost wat kost moesten ze bij elkaar blijven. Dit was haar reactie op de onrust. Ze dacht als ik nu hard werk om dit voor elkaar te boksen dan komt het goed, dan blijven we bij elkaar en worden we gelukkig. Door dit te doen nam ze een (te) grote plek in haar gezin; met te veel verantwoordelijkheid voor een kind. Want als meisje van 7 of 8 is dat natuurlijk niet jouw taak. Maar ja, daar was ze zich niet van bewust.
En omdat dit harde werken nu zo bij haar hoort herhaalde ze deze beweging onbewust weer. Zorgen dat het goed komt, loyaal zijn aan de familie …maar nu ook aan haar leidinggevende en het team…al moest ze andere dingen doen dan waar ze goed in was, ze bleef ervoor gaan. Natuurlijk dat doe je, dat hoort zo!
Door coaching beseft ze dat ze loyaal aan het bedrijf kan zijn maar ook loyaal aan haarzelf…zo kan ze nu op zoek gaan naar een plek waar ze én die trouwe werknemer kan zijn én de taken kan doen waar zij zich happy bij voelt. Door te weten waar ze goed in is en in welke omgeving ze goed tot haar recht komt, kan ze of in het bedrijf waar ze nu werkt deze plek vervullen…of op zoek gaan naar een nieuwe plek waar ruimte is voor haar kwaliteiten en behoeften. Het is een spannende reis voor deze loyale dame om het team en werkgever in de steek te laten, maar ze gaat het helemaal aan!
Wacht jij tot je in een burn-out zit? Blijf jij in werk hangen waarvan je weet dat dit niet meer bij je past? Laat jij gedrag zien waarvan je weet dat dit niet meer werkt? Of wil je simpelweg gewoon weer even de tijd nemen om na te gaan welke vervolgstappen je wilt in je carrière? Doe mee met de twee daagse retraite "Gripopjeloopbaan" op 20 en 21 oktober. Interesse? Bel me of stuur me een bericht op 06 12546418 of schrijf je in via de website www.gripopjeloopbaan.nl/overdetraining en ik neem contact met je op.
Een schild om jezelf te beschermen
Deze week sprak ik twee slimme ondernemende dames afzonderlijk van elkaar.
Beide hebben ze het erg druk, ze vliegen van de ene klus naar de andere. Dit vinden ze wel prettig, ze zijn intelligent en dan is uitdaging juist heel erg fijn.
Toch geven ze aan ergens van binnen een leegte te voelen en beide ervaren ze heel veel onrust.
In de gesprekken komt naar voren dat ze het zo niet meer willen. In ieder geval niet op deze manier. Eigenlijk weten ze wel dat het niet helpt om maar door te gaan, zodat ze die onrust of leegte niet hoeven voelen. Toch gaan ze harder rennen of nog meer uitdaging zoeken om maar van dat gevoel af te komen. Het is een soort automatisme. En weet je, ze kunnen het ook heel goed, snel schakelen en multitasken. Ze worden hierdoor erg gewaardeerd door hun leidinggevenden en het brengt hen in dit geval hele mooie uitdagende banen en erkenning.
Toch knaagt er iets….
Ik nodig ze uit om eens rustig te gaan zitten en te voelen. Waar in het lichaam wordt er nu om aandacht gevraagd. Natuurlijk geen verrassing dat het hier dan meestal niet gaat om een blij en vrolijk gevoel. Het opvallende was dat ze beide aangaven iets hards te voelen als een soort van schild rondom het middenrif. Dit gevoel had bij beide te maken met een situatie uit het verleden. De een vanuit het schoolplein en de ander vanuit thuis. Hier hadden ze als kind niet het gevoel er helemaal te mogen zijn, wie ze in wezen zijn; een essentieel deel van hen werd afgewezen en dat voelt pijnlijk.
Wat doe je dan als klein meisje (of jongetje) als je het gevoel hebt dat je zo wordt geraakt, als je doorkrijgt dat je er niet helemaal mag zijn en toch een beetje “normaal” verder wilt met het leven. Jouw hoofd omhoog, je gevoel afsluiten (voor zover dat kan) ennnn door! Op zich prima om dat te doen als je voelt dat er geen andere manier is. Als kind kun je niet overzien dat er ook andere mogelijkheden zijn en op deze manier ontwikkel je ook best wel wat kwaliteiten, bijv.; zelfstandig zijn, doorgaan, hard werken om anderen blij te maken etc.
Vaak als iemand voor coaching komt dan is dat wel hèt moment dat hij of zij aanvoelt dat het tijd wordt om het schild meer en meer af te leggen. Dat kan als heel kwetsbaar voelen. Want ergens neem je het risico om er niet bij te horen zoals deze dames vroeger hebben ervaren. Je onderbewuste reageert nog met deze kind gedachte. Nu mogen ze meer en meer zichzelf laten zien, ook dat wat in het verleden zo afgewezen werd en weten dat er mensen zijn die nu ook commentaar op je hebben maar dat jij wel je eigen weg kunt kiezen.
Soms kun je er voor kiezen om het schild weer te gebruiken als het bijvoorbeeld heftig wordt tijdens gesprekken. Dan is het alleen niet meer een automatisme maar een keuze van jezelf.
Door het schild te laten zakken kunnen deze vrouwen vooral weer meer voelen wat hun verlangen is, wat hun wensen zijn en dat zij zichzelf niet meer automatisch aanpassen aan de ander of gaan rennen zonder te voelen. Ze worden hierdoor meer zichtbaar, thuis en op de werkvloer.